Zahmetli iştir katran üretimi. Önce uygun ağaçların uygun parçaları, çoğunlukla kök ve gövdeleri toplanır, sonra bir güzel yarılır aynı boya gelecek şekilde.

    Silindir kazana gelir sıra. Yarılan odunlar dik olarak bu metal kazanın içine yerleştirilir. Kazanın altına da kazanla bağlantılı bir boru döşenir bu arada, sonunda katranı bize ulaştıracak borudur bu.

    Bu metal kazanı da görmezsin sen, taştan ve çamurdan örülmüş bir fırının içinde durur dik olarak. Odunları dizme işi bittiğinde kapağı kapanır kazanın, çamurla sıvanır. Fırınla bir olur. Fırında ateş yakacağız tabii, az hava olacak ama çıralı odunların olduğu kazanda hiç hava olmamalı.

    Taştan örülme fırının yanında şömine kapağına benzer bir kapak olur. İşte ordan odun konmaya başlanır fırının içine, metal kazanın etrafına. Ve odunlar ateşlenir. Fırının içindeki ısı yükseldikçe kazanın içindeki çıralı odunlar salmaya başlar özünü. Öz dediysek katran işte. Kazanın altındaki bağlantılı boruya doğru yavaş yavaş akar katran ve 4-5 metre gider böyle toprağın altında borunun içinde. En sonunda boru biter ve katran yavaş yavaş, zahmetle tenekeleri doldurmaya başlar.

• 
• 
• 
• 
•